Scott Anderson over business en golfpleasure
“Ik ben blij dat ik op mijn leeftijd hier nog mooie ballen kan slaan”
“Can we please do this in English” is de eerste reactie van Scott Anderson, hcp 25.9 en 80 jaar jong, op onze vraag of hij wil meewerken aan de Kettingvraag. Voor de MeerMARE uiteraard geen probleem want wij hebben het interview met hem uiteraard keurig in het Nederlands vertaald en het volle uur op deze pagina’s weergegeven.
En wát kan Scott heerlijk vertellen over zijn bereisde en interessante leven. Niet geboren in Nederland maar in Amerika, om meer specifiek te zijn: Minnesota.
Hij komt, al zegt hij het zelf, niet uit een ‘golf-familie’ maar heeft toch zijn eerste club, een ‘iron 4’, van zijn oom gekregen toen hij 12 jaar was. Scott: “Jaren later ben ik toen caddy geworden van naamgenoot Scott Spence, de echtgenoot van mijn zus bij de Woodhill Country Club in Minnesota. Daar heb ik, onder de hoede van de assistent van de pro, wat banen gelopen en mogen spelen. En veel les gehad. Weet je wat daar zo leuk was? Die Country Club was zo exclusief dat de kinderen van de leden geen lid konden worden. Die zijn toen maar een eigen club gestart. Crazy, right?”
Woodhill Country Club Minnesota
Zelf speelde Scott toen nooit erg goed. “Nee, maar veel van mijn vrienden deden dat wel. In Amerika betaalde een golfclub veelal voor de schoolteams en een toenmalige goede vriend werd later pro bij een club. Daarnaast speelde ik in de ‘high school’ ook geregeld met golfpro Bob Keller. Tijdens deze rondes kreeg ik van hem goede tips. Genoeg om uiteindelijk lid te worden bij een club in Northern Minnesota”.
Jarenlang zakelijk gereisd
Zijn tijd bij deze club bleek hem uiteindelijk voldoende te hebben geleerd om in 1998 lid te worden van de Haarlemmermeersche golfclub. Samen met zijn vrouw, die hier al lid is vanaf het moment dat onze club nog alleen maar driving range had, speelt hij inmiddels met veel plezier menige ronde. Maar golf is niet alles wat Scott bezig heeft gehouden. Zijn carrière is hij, zoals velen vroeger, in 1968 met een militair tintje gestart. Scott: “Als student van de ROTC (Reserve Officers Training Corps) volgde ik een opleiding tot officier en ben ik toen zelfs in Vietnam geweest. Nadien ben ik gestart bij Minuteman, een wereldwijd bedrijf dat schoonmaakmachines voor vloeren produceert, waar ik uiteindelijk ben doorgegroeid naar general manager. Het was een leven vol reizen en ik was continu ‘always from home'.
Dat reizen is uiteindelijk een keer genoeg geweest en toen heb ik een uitstapje naar de horecabranche gemaakt waar ik tien jaar een restaurant heb gemanaged.” (Tussen haakjes: zou daar wellicht zijn waardering voor het personeel van restaurant De Drie Gemalen vandaan komen?).
Na skiën nu volop golfen
In 1985 belde zijn vroegere baas van het concern Minuteman hem op met de vraag of hij wellicht zin had om ‘weer eens wat zakelijk te reizen’. Scott: “Tja, dat aanbod kon ik eigenlijk niet laten liggen dus ik zei meteen ja en deze keer werd de standplaats in Duitsland. Daar werkte ik tien jaar voor Hako Werke waarna ik in 1998 hun eerste Nederlandse vestiging in Nieuw-Vennep opende. En met succes. Daarna kon ik nog eens 19 landen aan de lijst van onze organisatie toevoegen. Maar weet je, op een gegeven moment komt er in je leven een moment dat je het zakelijk wel allemaal gezien hebt. Dus ben ik gestopt en toen mijn vrouw en ik ook het skiën hadden opgegeven, vonden wij in de golfsport onze uiteindelijke hobby. Dus zijn wij op de HGC veelvuldig te vinden.”
Zo is deze vitale tachtiger in de winter nagenoeg altijd bij de woensdag 'winterballen' te vinden en brengt hij tijd door met zijn ‘eetclub’. Al vele jaren, vanaf 2001, speelt hij op vrijdag met de senioren mee. Ook geniet Scott in de zomer van de competities en het sociale leven op de club. Dat is volgens hem best vergelijkbaar met een club in Amerika. Of zoals hij het zegt: ”In Nederland en Amerika zijn golfclubs toch competitieve ondernemingen". En waar hij zijn waardering wederom voor uitspreekt is het personeel van het restaurant, het consistent goede eten en de bediening. Daar komen in zijn ogen toch ook veel leden voor.
Tee-times best een probleem
Tot slot de vraag wat volgens hem nog in onze club te verbeteren valt. Een kleine zucht leidt zijn reactie in: “Helaas zijn de tee-times nog steeds een probleem. Zeker in de zomer wanneer er veel competities zijn. Of zou het toch ook aan het grote aantal leden liggen? En het zit er dik in dat de clubhuisverbouwing mogelijk op termijn ook nog meer leden gaat aantrekken. Dus blijven die problemen aanwezig. Maar al met al ben ik blij met de golfclub die er nu is. Ik kom er wekelijks met veel plezier want er heerst een prettige sfeer.” En dan zijn suggestie voor de volgende Kettingvraag: “Rick Tol. In mijn ogen de meest optimistische man die ik ooit heb ontmoet".
Scott heeft voor Rick Tol o.a. de volgende vragen:
“Waarom startte jij het bedrijf De Bespaarspecialist? Heb je naast golfen nog andere sporten (gedaan)? Waarom ben je zo enthousiast over Spanje?”
Tegeltjes Wijsheid
(Best lastig eigenlijk om iets te schrijven zonder iemand te kwetsen. Of iets te zeggen zonder op lange tenen te trappen. Want je vervalt snel in nietszeggend geleuter als je rekening wilt houden met tere zieltjes.
Gelukkig kunnen wij golfers wel wat hebben. We zijn er aan gewend dat...) niet alles gaat zoals wij willen. Bij elke ronde, zelfs elke slag, gaat het net even anders dan we van plan waren. Daar is niks mis mee want dat houdt het spelletje eindeloos spannend.
En eh, vrijblijvend geleuter kan heel aangenaam zijn. Liefst met iemand met een warm gevoel voor humor en een luisterend oor op een zonovergoten terras na een spannend rondje golf.
Maar misschien moet ik eerst even uitleggen waarom het eerste deel van dit stukje tussen haakjes staat. Om het simpel te houden: dat zijn 280 tekens, het maximum voor een Tweet. Veel te weinig dus om een leuk verhaal te vertellen.
Kort en krachtig klinkt prachtig. Maar het brengt niet altijd het beste in de mens naar boven. Op 7 juli 1633 kwam de Muiderkring voor het eerst bijeen. Dat was een groep van beroemde letterkundigen en geleerden, die was uitgenodigd door de toenmalige bewoner van het Muiderslot, de befaamde dichter PC Hooft. Onder hen waren o.a. Joost van den Vondel, Hugo de Groot, Constantijn Huygens en Maria Tesselschade.
Het verhaal gaat dat er een wedstrijdje werd georganiseerd, wie het snelst een zo kort mogelijk gedicht kon schrijven. Dit leidde tot pareltjes als „Hier rust en rot het stof'lijk overschot van middagmaal en avondpot“, waarop de winnaar reageerde met: „Sterf, verrot en bederf“. Doet een beetje denken aan een soort Twitter avant la lettre. In alle bescheidenheid denk ik dan, dat ik met een meer positieve insteek als „Allemachtig prachtig“ deze wedstrijd glansrijk had kunnen winnen.
Als je nog even in Oud-Hollandsche sferen wilt blijven, om te kijken hoe kort en krachtig ook op een leuke manier kan, kom je al gauw uit op de bekende tegeltjeswijsheden. Zoals: „Men vangt meer vliegen met stroop dan met azijn“. Of: „Belangrijk is niet de weg die je gaat, maar het spoor dat je achterlaat.“
En denk maar zo: een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd.
