Battle of the Persons

Jaarlijks vindt op onze club DE wedstrijd van het jaar plaats: the Battle of the Sexes. Een bijzonder populair evenement bij de leden van de HGC. Vorig jaar kon het jammer genoeg niet doorgaan, maar dit jaar mocht het gelukkig weer! Matchplayen met QR code: de mannen tegen de vrouwen. En daar begeef ik mij op glad ijs qua inclusiviteit. Dus bij voorbaat mijn excuses aan eenieder die zich niet in een van deze twee genders kan vinden. De naam van het evenement heb ik dan ook maar vast gewijzigd…

Hoewel de uitslag van deze strijd al lang bekend is, heb ik er zelf toch een eigen verslag met een iets andere uitslag van gemaakt.

De voorpret begint namelijk al met de mails van de respectievelijk captains en met het, vooral voor de dames, kiezen van de outfits. De heren kozen dit jaar geheel genderneutraal voor de kleur wit. De dames daarentegen kozen wederom voor de rolbevestigende kleur roze. Ik zeg ‘1 up’ voor de heren.

Daarentegen komen de dames op ‘all square’ als het gaat om de originaliteit van de outfits en accessoires. De vrouwen trekken letterlijk en figuurlijk alles uit de kast op deze dag. Maar, de mannen hadden naast de captain dit jaar ook een ceremoniemeester plus assistent én matchende outfits. ‘1 up’ voor de mannen! Een aantal charmeurs onder de heren probeerde dames ‘om te kopen’ met een attentie. Maar ook sommige dames lieten zich niet onbetuigd als het ging om de heren af te leiden met exotische outfits. Beste mensen, dat is toch wel allemaal erg rolbevestigend!

En het golfen zelf? Hoewel de strijd lange tijd gelijk bleef opgaan, sloeg de balans uiteindelijk door naar de heren in de achterhoedegevechten. Dat brengt mijn stand op ‘2 up’ voor de mannen. Wel hoorde uw columniste nogal wat geklaag over het aantal slagen dat sommige heren de dames moesten geven. Vind ik wel een minpuntje, dus brengt dat de stand terug naar ‘1 up’ voor de mannen. Het punt dat een aantal heren maakte dat het ‘niet eerlijk’ was dat de dames van rood speelden en sommigen van hen wel heel ver afsloegen vind ik wat sneu, dat klagen bedoel ik dan. Maar omdat de heren ook wel een klein beetje gelijk hadden verandert er even niets aan de score.

Maar dan! Als klap op de vuurpijl had de ceremoniemeester van de heren een prachtige tekst gemaakt op het lied ‘Champs Elysées’ van Joe Dassin, waarmee zowel dames als heren geestdriftig meezongen tijdens de borrel. Mannen: chapeau! Met ‘2 up’ verdiend gewonnen!

Mijn conclusie? Bij deze ‘battle’ waren wel winnaars, maar geen verliezers. Wat overheerste op deze mooie zomerse dag was gezelligheid en sportiviteit. Het bleef dan ook nog lang onrustig op het terras…

PS: De talentvolle tekstschrijver van het lied (ik noem geen naam) nodig ik graag uit om zijn schrijftalenten in te zetten binnen het redactieteam! En in het geval u de onbedwingbare behoefte krijgt om dit lied nog eens te zingen, treft u hier ook de tekst aan.