De
INITIATIEFNEMERS

Interview met Paul Hillen, oud-bestuurslid baan-technische zaken, en Hans van Leeuwen opvolger van Paul

Wat was het argument voor het bestuur om de Bolstra te gaan renoveren?

Paul: De afgelopen 4 à 5 jaar hebben we, conform het beleidsplan, diverse aanpassingen aan de baan gerealiseerd zoals de verlenging van het Cruquius parcours, de renovatie van 89 bunkers van Leeghwater, Lynden en Cruquius en het vernieuwen van verschillende voorgreens en tee-boxen. De vervolg stap in het meerjarenplan was het aanpakken van het Bolstra parcours en de oefenfaciliteiten. En hiermee ons gehele golfcomplex weer klaar te maken voor de komende 25 jaar.

Doelstelling was om een minimale lengte van 1000 m te realiseren. Pas dan kun je een serieuze par-3 baan maken met afwisselende afstanden. De wens was ook om er een lange par 3 van cira 180 m tussen te plannen. We wilden realistische bunkers en waterhindernissen in een geonduleerd terrein, zodat de nieuwe Bolstra qua sfeer en moeilijkheidsgraad echt een verlengstuk zou worden van onze andere drie parcoursen. Met serieuze greens, van circa 250 - 300 m2 en goede afslagplaats.

We willen met deze nieuwe Bolstra tegemoetkomen aan de wensen van zowel de ouder wordende golfspelers, als aan de (werkende) jongere generatie golfers die in een korter tijdsbestek 9 of 18 holes willen lopen. In dat verlengde hebben we ook verlichting aangebracht zodat in het voor- en najaar en in de winter tot 9.30 uur s’ avonds doorgespeeld kan worden. Voor onze Pro’s is het een zeer goede aanvulling om hun lesklanten op de beste manier kennis te laten maken met de golfsport en diens uitdagingen.

Hiermee zijn we helemaal klaar voor de toekomst, hebben een prachtige par-3 baan die elders in de regio en ver daarbuiten niet is te vinden. Onze doelstelling is gericht om met deze nieuwe par- 3 baan enerzijds ouder wordende leden binnen de club te behouden, bestaande leden extra goede oefenmogelijkheden te bieden en zeker ook om nieuwe (jongere) leden aan te trekken.

Hans, op welk moment in het traject heb jij het stokje van Paul overgenomen?

Tijdens mijn eerste vergadering als bestuurslid, zo’n anderhalf jaar geleden, werd het definitieve plan Bolstra door de ledenvergadering goed gekeurd. En kon ik dus gelijk aan de bak met de uitvoering van de plannen. Althans, we konden starten met de voorbereidingen. Eerst moesten er nog definitieve bouwtekeningen door Alan Rijks gemaakt worden. Er is dus best wat tijd verstreken tussen het moment van de toestemming in de ledenvergadering en het moment waarop het zichtbaar werd dat de HGM met het grond verzetten op de Bolstra kon beginnen.

Paul, is het geworden wat je in de voorbereiding bedacht had?

Als ex-bestuurslid mocht ik het Bolstraproject af maken tot oplevering en ik ben 100% tevreden met het resultaat. Er zijn nog wel wat kinderziektes in de praktijk, maar ik vertrouw erop dat die allemaal worden opgelost. En niet alleen de baan ligt er prachtig bij, ook de driving range met de nieuwe targets en afslagplaatsen is een zeer professionele oefenfaciliteit geworden.

Wat ik in de wandelgangen veel hoor is de bezorgdheid om de veiligheid in de baan.

Hans: Ja kijk, een Par 3 parcours is per definitie altijd compact. Dat impliceert ook dat je snel bij een afwijkend shot op een andere hole terecht kan komen. Dat geldt zowel voor de kortere als de langere holes. Bij het ontwerp is hier natuurlijk ook rekening mee gehouden. Zoals de te lopen route, goed overzicht over de andere holes, en daar waar nodig zijn hekken met gaas geplaatst. Zo zijn ook de hekken tussen de driving-range en de Bolstra van 5 m verhoogd naar 12 m. Veiligheid blijft altijd een aandachtspunt, maar is ook altijd een afweging tussen risico en budget. Als het nodig blijkt zullen we ook daar waar nodig aanpassingen aanbrengen. Zo bleek bijvoorbeeld al snel dat bij hole 2, bij een slechte bunkerslag, de ballen tussen de paarden van de buurman terecht kwamen. Hier gaan we dan ook een hek plaatsen. In de tussentijd zijn deze bunkers buiten bedrijf en als GUR aangemerkt.

Overigens ligt de verantwoordelijkheid voor de veiligheid ook voor een groot deel bij de spelers zelf. Belangrijk is dat iedere speler bij een afwijkend shot direct en zo luid mogelijk, “FORE” roept. En als je de lange hole van 185m (hole 7 stroke index 1) niet in één keer kunt halen, en dat geldt voor veel spelers, adviseren we om deze als een par 4 te spelen.


Zijn jullie tijdens het gehele proces nog op tegenvallers gestuit?

Hans: Achteraf gezien was met name de vertraging die we hebben opgelopen de grootste tegenvaller. We hadden gepland, en dus ook beloofd aan de leden, om de baan eind september begin oktober (vorig jaar) te openen. Ik had het er persoonlijk best moeilijk mee dat we deze belofte niet konden nakomen. Maar het kon niet anders, de natuur werkte ons op diverse fronten tegen.

Paul: Tijdens de inzaaiperiode was het langdurig erg warm en vooral veel te droog. Gevolg was dat veel zaad niet tot ontkieming kwam, of wegwaaide en op de verkeerde plaatsen terecht kwam. Het was daardoor onverantwoord om de baan te vroeg te openen. Hij zou kapotgelopen worden, en daarmee de komende jaren alleen maar problemen hebben

gegeven.


Een zeer onverwachte tegenvaller was dat op het allerlaatste moment de gemeente Haarlemmermeer de vergunning voor de Pro-ruimtes afkeurde. We hadden deze plannen netjes ingediend, in goed overleg vooraf besproken en alles was in principe in kannen en kruiken. We zijn voortvarend gestart met de uitbreiding van de fundatie en de betonnen vloer, voordat de vorst zou intreden. Ondertussen hadden we officieel de vergunningsaanvraag ingediend, wat normaal gezien alleen nog een formele kwestie is. En dan wordt volkomen onverwacht door een ambtenaar de vergunning afgewezen. Vraag niet waarom. We moesten ineens binnen de grens van de overkapping blijven en mochten niet, op ons eigen terrein, een paar meter uitbreiden richting dijk. Dan denk je, waar gaat dit over? We hebben tot drie keer toe geprobeerd hen te overtuigen, maar ze hielden voet bij stuk.

Hoe hebben jullie dat opgelost?

Hans: De pro-ruimtes moesten we daardoor wat kleiner maken. Al met al is het toch een mooie uitbreiding geworden. De Pro’s zijn er tevreden meer en kunnen er goed in werken. Ik adviseer iedereen om eens te gaan kijken hoe mooi het er nu uitziet.


Paul: Een ander aspect wat nog niet werkt is de automatische grasmaaier en ballenraper. HGM durft het nog niet aan om die op dit moment al te plaatsen. Op andere banen blijkt namelijk dat er nog te veel storingen en kinderziektes met deze apparatuur is. Dat willen we hier natuurlijk liever niet. De voorzieningen onder de grond zijn wel al aangelegd, alleen de robot zelf laat nog even op zich wachten.

Tot slot, zijn jullie binnen het budget gebleven?

Hans: Met een project als dit is het altijd lastig om van tevoren op de euro nauwkeurig te begroten wat de kosten gaan worden. We hadden een raming gemaakt van € 900 K en zijn uiteindelijk op 910 K uitgekomen. Dat is nog geen 1% overschrijving, en voor een project van deze omvang en complexiteit netjes.

We hebben zelfs nog een aantal zaken kunnen aanpakken en uitvoeren die we in eerste instantie niet hadden meegenomen. Zo is er de aanleg van de verharde paden waarover de HGM adviseerde om die juist wel aan te leggen zodat je later niet meer met zwaar materieel de baan op hoeft. Je kunt dus ook met een handicart de baan door. Zo hebben we ook het asfalt van de weg naast de afslagplaatsen helemaal vernieuwd zodat ook dat er weer netjes bijligt.

We zijn hiermee wat onze baan betreft weer klaar voor de komende 25 jaar.

En hier sluiten we het gesprek met Hans van Leeuwen en Paul Hillen dan mooi mee af.

Hans van der Stoop