Tja, maar het komt allemaal goed
Het was toch even slikken. Ons clubhuis, de 'ietwat' vergane glorie van onze receptie en restaurant, kantoren en de vertrouwde plekken waar je kon bijkomen en douchen na een intensief rondje golf, zijn gesloten. Er valt van alles over te zeggen, maar het gevoel dat het tijd werd dat er wat gebeurt, overheerst. Wat blijft is een beetje een nostalgisch gevoel, maar de realiteit fluit me terug. We hebben er mooie tijden beleefd. En nu gaat alles op de schop: een grote renovatie bleek broodnodig! En tja, dat brengt wat teweeg. Geen medewerker meer op zijn eigen plekje. Containers all over the place. Bouwverkeer en overlast waar je ook kijkt. En zelfs even geen plekje voor een koffietje, een drankje, een hapje. En dan ook nog regen en regen en regen. Dát zit ook niet mee.
Al zolang ik lid ben was er gedacht over, gewerkt aan en gestreden!! om een vernieuwd clubhuis. Argumenten voor en tegen. Nodig of onnodig, te duur of te weinig ambitieus. Alles kwam langs. En wat is het geworden? Een stevige renovatie dus. Niet alles plat maar verantwoord en duurzaam vernieuwen. Met respect voor de mening van de leden van onze vereniging, de financiële consequenties en het welzijn van vleermuizen in deze biotoop.
Nu is het dan zover. De caddiemasters cum suis zijn veroordeeld tot een bijna non-hospitality setting, met de beste bedoelingen overigens. Maar die weten er vast iets van te maken. En er is een noodrestaurant gemonteerd daar waar eerder de business leden hun auto parkeerden. Dit alles vanwege een broodnodige en onvermijdelijke renovatie. Dat er wat moest gebeuren had iedereen al gezien. En de vergunningverleners ook!!
Zelfs de algemene ledenvergadering leek in de zomer uiteindelijk in meerderheid overtuigd van de noodzaak om de boel eens flink aan te pakken! Best uniek voor een vereniging en zeker voor onze vereniging waar er net zoveel meningen zijn als kraaien in de baan.
En nu gaan we ervoor. Hospitality in een bouwkeet. Wij, de leden laten hun positiefste kant zien. Het baanprogramma zal anders zijn dan anders. De gastspelers zien de beperkingen maar voelen zich welkom met het zicht op de nieuwe accommodatie. Wat nodig is: een positieve instelling om met de overlast om te gaan. Het is een kwestie van behelpen tot de zomer. Met een restaurant met beperkingen, maar de overheerlijke bitterballen houden ons voorlopig overeind. En ze hebben er ook zin in, onze vrienden in het restaurant.
Een tijdje behelpen is zo slecht nog niet. Wie herinnert zich niet die vreselijke coronatijd met lock downs. Drankje en snackje buiten, soms koud, soms nat, maar vooral apart gezellig. Dat gaan we waarschijnlijk weer vinden. Daar gaan we voor. Toch?
En met al het gedoe rond de renovatie kijk ik persoonlijk al uit naar de opening van ons vernieuwde clubhuis, waarna de hospitality onbegrensd mag zijn, waar gezelligheid topprioriteit is, waar de manager en de chef-kok hun creativiteit kwijt kunnen en de service goed en gewaardeerd is, waar je je senang voelt na die mooie golfervaring op een van de mooie courses van Nederland, op de Haarlemmermeersche.
Ff flink zijn collega-verenigingsleden. Ff flink zijn. Het komt goed!!
Tekst: Dimph Pullens